- เกือบสวรรค์ เวสต์เวอร์จิเนีย
เทือกเขาบลูริดจ์
แม่น้ำเชนันโดอาห์,
ชีวิตเก่าที่นั่น
แก่กว่าต้นไม้
อายุน้อยกว่าขุนเขา
ปลิวไสวเหมือนสายลม
ถนนในชนบทพาฉันกลับบ้าน
ไปยังที่ที่ฉันอยู่
เวสต์เวอร์จิเนีย แม่ภูเขา
พาฉันกลับบ้านที ถนนในชนบท
ความทรงจำทั้งหมดของฉันรวมตัวกันอยู่รอบตัวเธอ
หญิงชาวเหมือง คนแปลกหน้าสู่น้ำทะเลสีฟ้า
มืดมิดและเต็มไปด้วยฝุ่น วาดบนท้องฟ้า
รสชาดของแสงจันทร์
หยาดน้ำตา
ถนนในชนบทพาฉันกลับบ้าน
ไปยังที่ที่ฉันอยู่
เวสต์เวอร์จิเนีย แม่ภูเขา
พาฉันกลับบ้านที ถนนในชนบท
ฉันได้ยินเสียงเธอ
ในตอนเช้าเธอโทรหาฉัน
วิทยุทำให้นึกถึงบ้านไกลๆ
และขับรถไปตามถนนที่ฉันรู้สึก
ว่าฉันควรจะได้กลับบ้านเมื่อวานนี้เมื่อวานนี้
ถนนในชนบทพาฉันกลับบ้าน
ไปยังที่ที่ฉันอยู่
เวสต์เวอร์จิเนีย แม่ภูเขา
พาฉันกลับบ้านที ถนนในชนบท
ถนนในชนบทพาฉันกลับบ้าน
ไปยังที่ที่ฉันอยู่
เวสต์เวอร์จิเนีย แม่ภูเขา
พาฉันกลับบ้านที ถนนในชนบท
พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ถนนในชนบท
พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ถนนในชนบท
